29 may 2016

Escena Final

TINO: (como si se asomase a la ventana - lo hace por boca de escena) Parece que ya queda poco...

VALENTINA: (silenciosa, asiente)

TINO: (se frota las manos) ¡Qué frío hacía en la terraza! esas dos no sé cómo aguantan

VALENTINA: (triste) Quieren ver amanecer

TINO: Ya, bonito será, pero yo, con la poca chicha que tengo (gestos de frío)

VALENTINA: silenciosa, desanimada

TINO: VALEN, te noto un poco apagada... ¿te ocurre algo?

VALENTINA: (seria) No finjas conmigo, TINO. Tú, no, por favor. Me conoces mejor que nadie y sabes perfectamente qué me pasa; ¿si no, cómo es que me has dejado "esto" en mi caja? (se refiere a los complementos que hacen referencia al espíritu solidario de VALENTINA)

TINO: (sereno, sonríe) Parecemos dos gotas de agua...

VALENTINA: (triste) Con una diferencia, tú has dado el paso... Yo, aún no me atrevo

TINO: (curioso) ¿Qué te lo impide?

VALENTINA: (nerviosa) Quizá la costumbre, puede que el egoísmo, el miedo a equivocarme... O todo junto a la vez. No sé, estoy confundida... Ya sabes cómo es la gente, se creen que te conocen por lo que ven. A mí me etiquetan de cursi y descerebrada...

TINO: (asertivo) Ya..., pero así lo quieres tú

VALENTINA: (asiente) Así es..., un rol aprendido y MUY BIEN desempeñado. Pero estoy harta. Si supiese la gente lo poco que me interesa el dinero, el glamour, la fama o el éxito... Me aburre no tener proyectos que me apasionen

TINO: (incisivo) ¡Sí que los tienes! (misterioso) Yo sé qué haces los sábados, cuando todos piensan que vas al spa

VALENTINA: (sorprendida) ¿Ah sí? (curiosa) ¿Y adónde voy si es que puede saberse?


TINO: (sereno, contundente) Al Hospital Central, a acompañar a los niños enfermos... A jugar con ellos, a conversar con sus padres... A llenarte la vida de sensaciones que la colorean.

VALENTINA: (emocionada) Pues sí... esa es la vida que quiero, no esta llena de lentejuelas, crema de cutis y ficción (intrigada) ¿cómo lo has sabido?

TINO: (asertivo) En una ocasión te crucé en la calle, te saludé pero tú no me viste. Me sorprendió tu vestimenta, nunca te vi tan "normal"; ibas en chándal y sin maquillar... Sencillamente, te seguí... ¿Qué iba a hacer?, soy curioso por naturaleza (sonríe) (…)

VALENTINA: (melancólica) Necesito aclarar muchas cosas, demasiadas

TINO: ¿Y qué tienes pensado hacer?

VALENTINA: (abatida) No quiero engañar a nadie… No me quiero engañar a mí misma, ya no hay tiempo.

TINO: (interesado) ¿Hablas de JUAN?

VALENTINA: (asiente en silencio) (…) Tendré que decirle que no soy quien él cree.

TINO: (curioso) ¡¡Pero si lleváis tres años saliendo!! ¿cómo se lo va a tomar?

VALENTINA: (serena) No lo sé..., tampoco me importa demasiado. Somos muy diferentes, llevo estos tres años esforzándome para estar a su altura, fingiendo sin parar para parecerme a la Barby de sus sueños, pero yo tengo que vivir mi vida, no representar el papel que otros me escriben (...) Luego buscaré la forma de ocuparme en asuntos que verdaderamente signifiquen algo.

TINO: (sereno) Me alegro por ti, VALEN... Me alegro por ti (se abrazan)

Entran JULIA y MALENA. Parece que hace frío, vienen pertrechadas con sendas mantas

JULIA: (tosca) Ya casi es de día, hace un frío que te cagas, brrrrrrrrrr

MALENA: (mira el reloj, pone cara de pena) Tendríamos que empezar a recoger, en media hora tengo al taxi en la puerta (se afana en acercar sus pertenencias, el resto hace lo propio)

VALENTINA: (mira también su reloj) Es cierto, niños... ¡Qué penita tengo, por dios! (se abraza a JULIA y MALENA)

TINO: (sereno) ¡De penita nada!, nuestra amistad no se termina porque nos separemos. Ya sabíamos que este día llegaría, pero no es para estar tristes... Tengo un último regalo (busca entre sus ropas un papel doblado que despliega con parsimonia, se le ve nervioso, emocionándose por momentos) Es..., una.. canción que he compuesto para los cuatro, para hoy, para ahora.

TODAS AL UNÍSONO: (emocionadas) ¡Qué mono! (VALENTINA) / eres un sol (MALENA) / "pescao", te sales (JULIA)

TINO: (nervioso por momentos) No quiero que nos olvidemos de esta amistad, ¿vale?

ELLAS (asienten en silencio)

TINO: (con tono de humor) Tampoco que nos sintamos obligados a llamar al otro cada semana para "confirmar" que seguimos siendo amigos, ¿eh?

JULIA: (tosca) Ahí le has "dao, pescao"

TODOS ríen

TINO: Simplemente que hemos sido, somos y seremos AMIGOS, y que adondequiera que el destino nos empuje siempre nos recordaremos, ¿sí?




Hay cosas que os escribo en cartas para no decirlas,
hay cosas que escribo en canciones para repetirlas.
Hay cosas que están en mi alma
y quedarán contigo cuando me haya ido.
En todas acabo diciendo: ¡cuánto os he querido! ...



No hay comentarios:

Publicar un comentario

O GRAN DÍA

 Hoxe é o gran día! Xunto coa graduación da nosa promoción de 2º de bacharelato, chega o día da estrea da gravación dos Xogos Florais deste ...